INF BE 01

Toro Architecten bv-bvba

Wat hield het project in?

Het project betrof de bouw van een zeer laag-energetische eengezinswoning (226m²) en de tuinaanleg. Het infiltratiebekken is opgevat als een groen verbindingselement met stapstenen tussen de woning en een klein bijgebouw, dat verderop in de tuin gelegen is.

 

Zijn er specifieke terreinkenmerken?

Ja, het terrein helt licht af naar achteren toe.

 

Het project werd gerealiseerd in 2012, de nieuwe GSV hemelwater was dus nog niet van toepassing. Waarom koos u er toch voor om te infiltreren?

Het project werd gerealiseerd onder de vorige verordening hemelwater (GSV hemelwater 2004). We waren toen niet verplicht te infiltreren. Wel moest er een hemelwaterput voorzien worden en moest de riolering gescheiden aangelegd worden.

 

Tijdens het ontwerp werden we geconfronteerd met het probleem dat een gravitaire aansluiting op de openbare riolering niet mogelijk was. De woning is een tweedelijnsbebouwing en ligt lager dan het niveau van de straat. We moesten aansluiten op het openbaar domein op 0m50 diepte onder het maaiveld, en dit was enkel mogelijk door het water op te pompen. Om dit te vermijden werd besloten de overloop van de hemelwaterput aan te sluiten op een infiltratievoorziening. De overloop van de infiltratievoorziening is een drainagebuis die afloopt naar het laagste punt op het terrein. Het sanitair en fecaal water worden uiteraard wel opgepompt naar de openbare riolering. De bouwheer is direct meegegaan in de voorgestelde oplossing.

 

Waarom hebben jullie gekozen voor een bovengrondse infiltratievoorziening?

Voorheen hadden we al eens gewerkt met ondergrondse infiltratiekratten. We waren echter minder tevreden over dat systeem. Een bovengrondse infiltratievoorziening konden we ruimtelijk integreren in de tuinaanleg, die ook in onze opdracht zat vervat. Het infiltratiebekken hebben we samen met de tuinaanlegger uitgewerkt.

 

Waar is het infiltratiebekken ingepland ten opzichte van de woning?

Het infiltratiebekken werd op circa 3m afstand van de woning ingepland.

 

Nota: Aanbevelingen voor de inplanting van infiltratievoorzieningen zijn opgenomen in het technisch achtergronddocument van het CIW. Daarin stelt men: “Voor de afstand tot gebouwen wordt als richtwaarde een minimale afstand van 4 m vooropgesteld, zeker als er gevaar bestaat voor wateroverlast in ondichte kelders. Deze afstand kan eventueel verminderd worden indien de nodige afschermingsmaatregelen (bescherming van de kelderwanden) worden genomen.”

 

Werd er voorafgaand een infiltratieproef uitgevoerd?

Nee, er werd geen infiltratieproef uitgevoerd. We hebben wel twee diepsonderingen laten uitvoeren. De samenstelling van de grond kon worden afgeleid uit de geologische kaart van België en uit de resultaten van het bodemonderzoek. Deze gaf ons een indicatie van de doorlatendheid van het terrein.

Er werden ook geen peilbuizen uitgezet om de grondwaterstand te meten. Tijdens het bodemonderzoek werd in elk sondeergat gemeten vanaf welke diepte men grondwater tegenkwam en het sondeergat ‘nat dichtslibte’. Deze methode geeft geen gedetailleerde informatie over de grondwaterstand, maar is eerder indicatief. Indien we –bijvoorbeeld- al grondwater waren tegengekomen op 0m40 diepte onder het maaiveld, dan konden we vermoeden dat infiltratie moeilijk zou zijn geweest.

Tussen de twee meetpunten lag een groot verschil: bij het eerste meetpunt slibte het sondeergat toe op 1m50 diepte en op meetpunt 2 op 3m50 diepte ten opzichte van het referentiepunt. In het sonderingsverslag werd meegegeven dat vanwege de hevige regenval de metingen hoogstwaarschijnlijk niet relevant waren en de werkelijke grondwaterstand zich dieper bevond.

Op basis van bovenstaande resultaten werd geconcludeerd dat infiltratie mogelijk was.

 

Heeft u het infiltratiesysteem beschreven in uw lastenboek of beschrijvende meetstaat?

Ja, het systeem werd beschreven in het lastenboek voor de buitenaanleg.

 

Hoe en door wie werd het systeem uitgevoerd?

In eerste instantie werd er -simultaan met de uitgravingen voor de hemelwaterputten- een put gegraven door de ruwbouwaannemer. Het infiltratiebekken werd vervolgens aangelegd door de tuinaannemer. Deze voerde eerst de stapstenen in rotskorst uit. De stapstenen zijn aan weerszijden bevestigd op een muurtje van betonblokken, dat op hoogte werd uitgemetst en dat gefundeerd is op gestabiliseerd zand.

De put werd vervolgens opgevuld met substraat. In het lastenboek werd een substraat intensief 0/12 voorgeschreven. De aannemer voerde uiteindelijk lava 16/32 uit met daarop een substraatlaag. De aannemer zou in het vervolg wel in verhouding veel meer lava gebruiken en de substraatlaag dunner maken.  De lava kost immers minder dan de substraatlaag.  De aannemer merkte ook nog op dat de korrelsamenstelling van de lava nog grover mocht zijn.

Tot slot werden sedum en grassen ingezaaid.

 

Wat was de kostprijs voor de uitvoering?

Hieronder de prijzen uit de offerte van de tuinaannemer:

 

Belg. bI. steen. banen 40 cm. rotskorst. Leveren en plaatsen van stapstenen op gestabiliseerd zand en betonblokken. Banen van 40 cm. vrije lengte tot max. 3 m.à 190€/m²

Lava aan 83€/m³, het substraat 120€/m³

Inzaaien sedum en grassen à 9€/m²

 

De stapstenen trokken de prijs van het infiltratiebekken sterk omhoog. De kosten voor de uitgravingen dienen nog bijkomend in rekening gebracht te worden.